discussie over garantie

Probleem

In februari 2014 koopt de klant een bankstel in “bounded leder”. De basis is leder, waarop een laagje kunstleder is gelegd.  Eind 2016 stelt de klant vast dat een hoofdsteun begint af te pellen. Hij contacteert daarop de verkoper van het bankstel. Het bankstel werd immers normaal gebruikt en goed onderhouden. Hij vraagt een oplossing voor het probleem.

De klant krijgt daarop een voorstel om mits een korting van 50 % op de waarde van het oorspronkelijk bankstel, een nieuw bankstel aan te kopen. Concreet wil dit zeggen dat de klant een korting van € 1011,50 krijgt als hij een nieuw bankstel koopt bij dezelfde firma. De uitvoering “bounded leder” is echter niet meer verkrijgbaar. Wegens kwaliteitsproblemen (?) werd dit uit de collectie gehaald. Omdat de klant honden heeft, is een stoffen of kunstlederen uitvoering voor hem geen optie. Blijft enkel de mogelijkheid om een bankstel in leder te bestellen. Dit betekent dat hij,  rekening houdend met de toegestane korting, € 2082,50 moet betalen voor een nieuw bankstel. Het oorspronkelijke bankstel kostte € 2023.

De klant is niet tevreden met dit voorstel. Hij moet nu immers – met korting – meer betalen dan het initiële bankstel. De klant wil een nieuw bankstel aankopen aan € 1071, zijnde de meerprijs als er initieel een lederen bankstel was gekocht i.p.v. het gebrekkige bounded leder.

De leverancier weigert.  

Oplossing

De klant contacteert ons voor advies. 
Wij bestuderen de gevoerde correspondentie.

Wat stellen we vast?

De leverancier stelt bereid te zijn om de regels van de Meubelwaarborg toe te passen. Dit betekent echter niet dat hij onderworpen of gebonden is aan de Meubelwaarborg. Integendeel, de leverancier zegt niet aangesloten te zijn bij NAVEM, de Nationale Beroepsvereniging van Meubelhandelaars. NAVEM is eigenaar van het contract Meubelwaarborg.  Wij contacteren NAVEM en krijgen bevestiging dat de leverancier inderdaad niet is aangesloten. 

Artikel 14 van de Meubelwaarborg stelt het volgende:

“1. Gedurende de eerste 2 jaar na de levering heeft de koper het recht het meubel door de verkoper te laten herstellen of te laten vervangen door een identiek meubel. Het herstellen, afhalen en terugbrengen gebeurt op kosten van de verkoper.
2. Gedurende het derde jaar na de levering geldt dezelfde waarborgregeling maar betaalt de koper 50 % van de kosten.”

Omdat de leverancier bereid is artikel 14 toe te passen en de zetel 3 jaar oud is, is punt 2 van artikel 14 van toepassing. De klant heeft dus het recht om het meubel door de verkoper te laten herstellen of te laten vervangen door een identiek meubel, maar moet zelf 50 % van de kosten van het herstel of de vervanging dragen.

Omdat herstel niet mogelijk is en ook vervanging door een identiek meubel onmogelijk (omdat de uitvoering niet langer wordt gecommercialiseerd), wil de leverancier dit oplossen door een korting van 50 % op de aankoopwaarde van het oude bankstel toe te staan.

Omdat klant niet akkoord gaat met dit voorstel, onderzoeken wij welke verdere opties de klant als consument nog heeft. Wij ontdekken dat de leverancier in zijn algemene verkoopsvoorwaarden de klant de mogelijkheid geeft het geschil voor te leggen aan de Geschillencommissie. Bij gebreke aan enige duiding in deze algemene voorwaarden omtrent welke Geschillencommissie dit is, moeten wij ervan uitgaan dat het gaat om de Geschillencommissie Meubelen VZW.

Wat vreemd is, want om een beroep te kunnen doen op deze Geschillencommissie moet men aangesloten zijn bij NAVEM! Nochtans is de leverancier niet aangesloten. Dit artikel van de algemene voorwaarden is dus een lege doos!

Wij schrijven de leverancier aan en argumenteren dat hij op deze manier alle mogelijkheden van de klant om het geschil op een minnelijke manier op te lossen, ontneemt en een procedure nog het enige alternatief is.

De leverancier herziet daarop zijn mening en gaat toch akkoord met het voorstel van de klant. Hij mag een lederen bankstel aankopen aan de prijs van € 1071.  

"De Geschillencommissie Meubelen vzw werd opgericht om geschillen te beslechten die ontstaan zijn tussen consumenten en meubelverkopers enerzijds en geschillen te voorkomen door over evenwichtige meubelwaarborgvoorwaarden te onderhandelen anderzijds."